فضاهای شهری: فضایی که از آن زنان نیست

ایمن‌سازی فضاهای عمومی برای زنان

ایمن‌سازی فضاهای عمومی از آن رو برای زنان حیاتی است که ایجاد کننده فرصت‌های برابر برای استفاده از محیط شهری سالم، شاد و امن برای همه است. فضاهای عمومی در شهرها عمدتاً بر مبنای مفهوم سنتی خانواده و تقسیم کار سنتی بین زن و مرد طراحی شده است. فرآیند ایمن‌سازی شهر خاطرنشان می‌کند که ترس‌های زنان بر اساس واقعیت است (رابطه بین احساس ترس و تجربه خشونت) و زنان می‌دانند کی و کجا احساس ناامنی داشته باشند. این تجربه ایمن‌سازی مشخص می‌کند زمانی که زنان به دلیل ناامنی از یک مکان استفاده نمی‌کنند، این مکان برای زنان و همه افراد دیگر ناامن‌تر می‌شود. بنابراین ایمن‌سازی فضاهای عمومی برای زنان، ابزاری مهم جهت بهبود کیفیت زندگی شهری و کاهش ترس و قربانی شدن برای همه افراد جامعه است.

رویکردهای کلان کنونی در مدیریت فضای شهری مبتنی بر راندن جمعیت – اعم از مرد و زن – از عرصه عمومی است. چنین رویکردی بی‌شک تقویت‌کننده فضاهای بی‌دفاع شهری است و گسترش این فضاها عامل مهم ایجاد ناامنی برای همه به ویژه زنان است. عدم امنیت و خشونت ساختاریافته علیه زنان در فضای شهری، ابزاری برای طرد ساختاری و حذف آنها از عرصه عمومی است و برای مبارزه با آن باید بر حق حضور، تردد و فعالیت آزادانه و ایمن زنان در شهر پافشاری کنیم.

سخنرانی خانم زنگنه بخش دوم نشست «فضاهای شهری و خشونت ساختاری علیه زنان» است که از طرف مجمع حق بر شهر باهمستان با همکاری خانه اندیشمندان علوم انسانی در تاریخ ۲۶ آذر ۱۳۹۳ برگزار گردید. بخش اول نشست نیز به سخنرانی خانم شهلا اعزازی با عنوان «ساختار شهر و خشونت علیه زنان» اختصاص دارد که می‌توانید اینجا بینید.