پوزور این‌شوشیناک؛ نخستین فرمانروای ملموس در تاریخ ایران

کامیار عبدی در سال ۱۳۴۸ در تبریز به دنیا آمد. او دانش‌آموختۀ کار‌شناسی و کار‌شناسی ارشد باستان‌شناسی از دانشگاه تهران، دانش‌آموختۀ کار‌شناسی ارشد زبان‌ها و تمدن‌های باستانی شرق نزدیک (Near Eastern Languages and Civilizations) از مؤسسۀ شرقی (Oriental Institute) دانشگاه شیگاگو و دانش‌آموختۀ دکتری انسان‌شناسی از دانشگاه میشیگان است. او مدتی در کالج دارتموت در ایالات متحده به تدریس پرداخت. پس از بازگشت به ایران تدریس در دانشگاه آزاد، واحد علوم و تحقیقات را آغاز کرد و در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی مشغول به پژوهش شد.

از عبدی مقالات پرشماری در نشریات تخصصی بین‌المللی و داخلی منتشر شده که عموماً در روشن ساختن پاره‌ای پرسش‌های باستان‌شناسی عصر مس و سنگ و آغاز دوره تاریخی ایران بسیار مؤثر بوده ‌است. وی همچنین تاکنون چند کتاب منتشر کرده که از جمله آنها جشن‌نامۀ ویلیام سامنر با نام ذوق‌ورزانۀ «یکی بود یکی نبود» است. او سردبیر مجلۀ باستان‌شناسی و تاریخ (مرکز نشر دانشگاهی) و نیز مجلۀ بین‌المللی انجمن علمی باستان‌شناسی ایران (International Journal of the Society of Iranian Archaeologists) است. وی از سال ۱۳۸۸ تاکنون عضو گروه تخصصی واژه‌گزینی باستان‌شناسی فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز هست.

علائق پژوهشی عبدی تحولات حد فاصل آغاز روستانشینی و تولید مواد غذایی و تغییرات اجتماعی و اقتصادی مرتبط به آن (حدود ۸۰۰۰ ق‌.م.) تا ظهور قدرت‌های سیاسی در اوایل عصر مس‌وسنگ (تمرکز بر حوالی ۳۵۰۰ ق‌.م.) است. تشکیل نخستین شاهنشاهی‌های ایرانی در هزارۀ یکم ق‌.م. تا ظهور اسلام در قرن هفتم میلادی، خصوصاً دورۀ ماد و هخامنشی از دیگر زمینه‌های تحقیقاتی اوست.

کامیار عبدی پژوهش‌ها، کاوش‌ها و بررسی‌های میدانی چندی را در کارنامۀ حرفه‌ای خود دارد مانند: بررسی در دشت اسلام‌آباد، کاوش چغاگاوانه، کاوش ملیان و کاوش زیویه.

موسسه باستان‌شناسی در سال ۱۳۳۸ به پيشنهاد دکتر عزت‌الله نگهبان در دانشکده ادبيات و علوم انسانی دانشگاه تهران تأسيس شد. هدف اصلی اين موسسه، انجام تحقيقات علمی دانشگاهی در زمينه‌های مربوط به باستان‌شناسی و شناسايی فرهنگی و تمدن‌های گذشته ايران و ممالک همجوار به استناد پژوهش‌های باستان شناسی هنر است.